Ağız kokusu veya kötü nefes kokusu, bilimsel adları ile halitozis, feter ex ore, fetor oris; ağızdan yayılan çirkin ve kötü kokuların genel adıdır.
Ağız kokusu terimi, ağzın yanı sıra, burun, sinüs, akciğerler ve farinks gibi içi hava dolu boşluklardan yayılan kötü kokuyu da tanımlanmaktadır.
Ağız kokusu, bir hastalık olarak tanımlanamamakla birlikte, solunum yolları, gastrointestinal sistem ( mide ? barsak sistemi ), karaciğer ve böbrek kaynaklı hastalıkların habercisi olabilir.
Ağız kokusu (halitozis) fizyolojik veya patolojik olabilir.
Fizyolojik halitozis; (ağız kokusu) yiyeceklerden, bitkisel ürünlerden, baharatlardan ve soğan, sarımsak gibi çeşitli sebzelerden kaynaklı uçucu, kokulu gazların kan yolu ile akciğerlere taşınması ve buradan atılmasıyla oluşan geçici bir durumdur. Bu tip ağız kokuları sıklıkla geçici, geri dönüşümlü ve etkili ağız hijyenine cevap verebilen ağız kokulardır. Özellikle, açlık ağız kokusu ve sabahları olan ağız kokusu da (sabah nefesi) geçicidir. Uyku sırasında tükürük akımının azalması, dil hareketlerinin ve yanak kaslarının aktivitesinin azalması sonucu ağızda bulunan epitel ve yiyecek artıklarının uzaklaştırılamaması nedeniyle ağız kokusu oluşur. Patolojik halitozis (ağız kokusu) ise; daha şiddetli ve kolaylıkla geri dönüşümü olmayan bir durumdur. Patolojik tip ağız kokusu dişeti hastalığı, diş çürüğü, şeker hastalığı, gastrit, gastrik ülser, özefajit, pylorik stenoz, üremi veya sarılık gibi bölgesel veya sistemik hastalıklar sonrasında ortaya çıkar. Bu tip ağız kokuları farklı kalitede, ısrarcı ve tedavi gerektiren tipteki rahatsızlıklardan kaynaklanmaktadır.