Ağız kokusu tedavisi nasıl yapılır?

Ağız kokusunun tedavisinde başlıca unsur kişiye özgü tedavi planıdır.

Ağız kokusunun tedavi planlamasında, ağızın yumuşak dokuları, dişler ve periodontal dokular değerlendirilir. Bütün hatalı restorasyonlar, derin çürük kaviteleri ve pulpa patolojileri hedef olarak alınmalıdır. Aktif periodontal hastalıkların (dişeti iltihabı ) tedavisine öncelik verilmelidir. Kronik ülseratif durumlar, kronik oral kandidiyazis ve ağızkuruluğu gibi hastalıklar tedavi edilmelidir. Herhangi bir spesifik oral patoloji bulunamazsa fizyolojik halitozisin kaynağının dil üzerinde bulunabilecek birikintiler olduğu göz önünde bulundurulmalıdır. Bunların dışında kalan tedaviler günlük oral hijyen yani doğru ve düzenli diş fırçalama, diş ipi, dil fırçası veya kazıyıcısı ve ağız gargaralarının kullanımıdır. Ayrıca ağız kokusu tedavisi sonrasında yılda iki kez düzenli diş hekimi kontrolü ihmal edilmemelidir. 

Kötü nefes kokusundan şikayetçi hastaların değerlendirilmesi üç aşamada yapılmaktadır.

İlk etapta hastanın asıl şikayeti, lokal ve sistemik faktörlere bağlı olarak incelenir.

Diğer aşama hastanın tam bir klinik muayenesidir. Bu muayenede çeşitli enstrümanlar ve sensörler kullanılarak hastanın nefesi değerlendirilir. Ağız içi problemlerinin anlaşılması için anamnez alınır. Burada amaç, ağız travmaları, diş çürükleri, dişeti hastalıkları, özellikle dişeti iltihabı, hatalı dolgular, kuron ve köprü protezleri ve ortodontik apareyler, ağız mukozası hastalıkları veya ağız kuruluğu gibi lokal etkenlerin olup olmadığına bakmaktır. Hastanın ağız içi muayenesi yapılır. Bu muayenede dişler, dişeti dokusu, ağız mukozası ve tükürük bezleri değerlendirilir. Dişlerin radyografik incelemesi yapılır. Bunlara ilaveten, hastanın psikosomatik durumu incelenmelidir. Hastanın beslenme alışkanlıkları, herhangi özel bir diyet uygulayıp uygulamadığı (vejetaryen veya yöresel gıdalar) ve tütün, alkol gibi alışkanlıkları değerlendirilir.

Üçüncü aşamada kötü ağız kokusunun tespit edilmesidir. Ağız kokusunun belirlenmesinde iki ana metot vardır. Sensoral ‘organoleptik’ (koklayarak) ve çeşitli cihazlar kullanılarak ölçülmesi. Organoleptik ölçüm hastanın ağız kokusu düzeyinin değerlendirilmesi için pratik bir yoldur ve sensoral bir testtir. Ağız kokusunu oluşturan uçucu sülfür bileşiklerinin ölçümü ise gaz kromatografi veya portatif sülfit ölçen cihaz ‘halimetre’ ile yapılır.